Eline Bergmans
« Topchefs koken tegen doodstraf »
in: Het Nieuwsblad, donderdag 16 april 2009, p. 8-9
.
.
Kunstenaar laat laatste avondmaal van veroordeelden opnieuw bereiden — De Belgische kunstenaar Patrick Guns nodigde prestigieuze sterrenchefs uit om het laatste avondmaal van ter dood veroordeelden nog eens klaar te maken. Het resultaat is de fotoreeks 'My last meals', een markant protest tegen de doodstraf.
'Een cheeseburger, gefrituurde uiringen, drie bolletjes vanille-ijs en een beker appelsiensap. De laatste wensen van ter dood veroordeelden worden doorgaans gekenmerkt door eenvoud,' zegt de Brusselse kunstenaar Patrick Guns. 'Dat raakte mij toen ik op de website van de Texaanse justitie een lijst van die maaltijden vond. Bovendien hoorde ik van een gevangeniskok dat die laatste wens dikwijls niet eens gerespecteerd wordt. Als er bijvoorbeeld een veroordeelde vraagt om kreeft op zijn laatste bord te krijgen, wordt de kreeft soms vervangen door kabeljauw. De laatste wens van een ter dood veroordeelde is blijkbaar niet zo belangrijk.'

Met dat gegeven wilde de kunstenaar iets doen. Twee jaar geleden stapte Guns met zijn lijst naar Freddy Van de Casserie, chefkok van La Villa Lorraine in Brussel, en liet hem een gerecht naar keuze herinterpreteren. 'De kok maakt op zijn manier het gerecht klaar voor de overleden gevangene', zegt Guns. 'Maar ik geef geen verdere informatie. De gevangene komt verder niet in beeld. Het heeft geen belang wie hij was of wat hij mispeuterd heeft. Dit project heeft enkel een artistiek doel: ik wil mijn gezichtspunt tonen. Het contrast tussen dood en leven wordt alleen maar sterker door alleen het leven te laten zien. Dit kunstwerk is een pleidooi voor het leven.'

Elke maaltijd is volgens dezelfde regels gefotografeerd. De chefs staan in hun volle lengte in de keuken en het bord met eten staat naast hen. Aan de linkerkant somt Guns de ingrediënten van de maaltijd op. De naam van het gerecht is opgebouwd uit de naam van de veroordeelde, de staat waar hij geëxecuteerd werd en de datum van de dood. Daarna komt de naam van de chefkok, de stad waar hij werkt en de datum van de bereiding. Verdere info over de gevangene krijgt het publiek niet.

Het werk is in volle ontwikkeling. Tot hiertoe vond Patrick Guns een veertigtal topchefs bereid een gerecht te creëren. Onder anderen Guy Martin (Le Grand Véfour, Parijs), Eyvind Hellstrom (Bagatelle, Oslo), Peter Goossens (Hof van Cleve, Kruishoutem) en Patricia Desmedt ('t Oud Konijntje, Waregem) namen deel aan 'My last meals'.

'Ik werk uitsluitend met sterrenchefs omdat dat het contrast vergroot', zegt de kunstenaar. 'Dit is een hommage aan de geëxecuteerden waarin ik mijn ongenoegen tegen de doodstraf wil uiten. Ik stel geen gastronomische gids samen. Het is dan ook niet de bedoeling om te jagen op bekende chefs om mee te werken aan dit project.'

Een aantal chefs weigerde deel te nemen om hun imago niet te schaden. 'Ze willen geen politieke stellingname in de keuken omdat ze vrezen klanten te verliezen. Of ze zijn simpelweg voor de doodstraf', aldus Guns.

Zijn fototentoonstelling reisde al de wereld rond en veroorzaakte her en der controverse. 'Ik ben blij met die polemiek', zegt Patrick Guns. 'Schrijfster Amélie Nothomb heeft het in haar laatste boek zelfs over mijn foto's. Het doet deugd dat er over het onderwerp gesproken wordt. Dat is het uiteindelijke doel van een kunstenaar.'
.
.

Eline Bergmans
« Topchefs koken tegen doodstraf »
in: Het Nieuwsblad, donderdag 16 april 2009, p. 8-9
.
.
Kunstenaar laat laatste avondmaal van veroordeelden opnieuw bereiden — De Belgische kunstenaar Patrick Guns nodigde prestigieuze sterrenchefs uit om het laatste avondmaal van ter dood veroordeelden nog eens klaar te maken. Het resultaat is de fotoreeks 'My last meals', een markant protest tegen de doodstraf.
'Een cheeseburger, gefrituurde uiringen, drie bolletjes vanille-ijs en een beker appelsiensap. De laatste wensen van ter dood veroordeelden worden doorgaans gekenmerkt door eenvoud,' zegt de Brusselse kunstenaar Patrick Guns. 'Dat raakte mij toen ik op de website van de Texaanse justitie een lijst van die maaltijden vond. Bovendien hoorde ik van een gevangeniskok dat die laatste wens dikwijls niet eens gerespecteerd wordt. Als er bijvoorbeeld een veroordeelde vraagt om kreeft op zijn laatste bord te krijgen, wordt de kreeft soms vervangen door kabeljauw. De laatste wens van een ter dood veroordeelde is blijkbaar niet zo belangrijk.'

Met dat gegeven wilde de kunstenaar iets doen. Twee jaar geleden stapte Guns met zijn lijst naar Freddy Van de Casserie, chefkok van La Villa Lorraine in Brussel, en liet hem een gerecht naar keuze herinterpreteren. 'De kok maakt op zijn manier het gerecht klaar voor de overleden gevangene', zegt Guns. 'Maar ik geef geen verdere informatie. De gevangene komt verder niet in beeld. Het heeft geen belang wie hij was of wat hij mispeuterd heeft. Dit project heeft enkel een artistiek doel: ik wil mijn gezichtspunt tonen. Het contrast tussen dood en leven wordt alleen maar sterker door alleen het leven te laten zien. Dit kunstwerk is een pleidooi voor het leven.'

Elke maaltijd is volgens dezelfde regels gefotografeerd. De chefs staan in hun volle lengte in de keuken en het bord met eten staat naast hen. Aan de linkerkant somt Guns de ingrediënten van de maaltijd op. De naam van het gerecht is opgebouwd uit de naam van de veroordeelde, de staat waar hij geëxecuteerd werd en de datum van de dood. Daarna komt de naam van de chefkok, de stad waar hij werkt en de datum van de bereiding. Verdere info over de gevangene krijgt het publiek niet.

Het werk is in volle ontwikkeling. Tot hiertoe vond Patrick Guns een veertigtal topchefs bereid een gerecht te creëren. Onder anderen Guy Martin (Le Grand Véfour, Parijs), Eyvind Hellstrom (Bagatelle, Oslo), Peter Goossens (Hof van Cleve, Kruishoutem) en Patricia Desmedt ('t Oud Konijntje, Waregem) namen deel aan 'My last meals'.

'Ik werk uitsluitend met sterrenchefs omdat dat het contrast vergroot', zegt de kunstenaar. 'Dit is een hommage aan de geëxecuteerden waarin ik mijn ongenoegen tegen de doodstraf wil uiten. Ik stel geen gastronomische gids samen. Het is dan ook niet de bedoeling om te jagen op bekende chefs om mee te werken aan dit project.'

Een aantal chefs weigerde deel te nemen om hun imago niet te schaden. 'Ze willen geen politieke stellingname in de keuken omdat ze vrezen klanten te verliezen. Of ze zijn simpelweg voor de doodstraf', aldus Guns.

Zijn fototentoonstelling reisde al de wereld rond en veroorzaakte her en der controverse. 'Ik ben blij met die polemiek', zegt Patrick Guns. 'Schrijfster Amélie Nothomb heeft het in haar laatste boek zelfs over mijn foto's. Het doet deugd dat er over het onderwerp gesproken wordt. Dat is het uiteindelijke doel van een kunstenaar.'
.
.